Gömdüler sevdalarını dağlara
Yazdılar acılarının destanı
Yurtlarından sürüldüler,
Ne bir gün gördüler,
Bir bir ömür bitirdiler
Dağları kaldı yüreklerde
Bir degil binde ömür geçse
mücadelesi bitmeyecek kafkasların
Analar agıt yakıyor,
Kafkaslarda nice ocaklar sönüyor,
Kafkas daglarında çiçekler,
Kan kırmızı açıyor
Bulutlarında melekler saçılıyor
Cesaret tohumları yüreklerden
Çıkıyor.
Yarınlar umut verir
Huzur bizide bulur
Yüreklerinde aslanlar yatar,
Gaziler önde saf tutar
Bir gün biz kafkaslara
Güneş doğar.
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, pornografik, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.
